Ta-ta-ta-taaaaaa! De Vijfde van Segers is er. Zo las ik ergens. En zo is het ook. M’n vijfde roman is eindelijk van de persen gerold en ligt nu in alle winkels te blinken. Enfin, niet in alle winkels. Bij de bakker of de slager ga je hem niet makkelijk aantreffen. Maar in de boekhandel maak je veel kans. Twee jaar heb ik eraan geschreven. Enfin, geschreven. Ook vaak niks gedaan. Gewacht. Gedacht: moet ik dit boek wel schrijven? In de zomer van 2021 had ik al een idee, én de intrigerende titel: ‘Elke Man Is Een Vrouw’. In november 2021 begon ik eraan te schrijven. En dat ging vlot. Op een paar weken tijd had ik al zo’n tachtig pagina’s uit m’n vingers geschud. En plots – shit, shit, shit – was alles weg. Tekstfile overschreven door een infofile. Apple Support gebeld, de 100, de 200, de 300, helaas, niemand kon me helpen. Niks aan te doen, de eerste tien hoofdstukken waren onherroepelijk weg, van de aardbol verdwenen, zelfs uit de kosmos. Oké, in m’n hoofd zaten nog wel wat herinneringen, en ik had nog een infofile met namen van personages en een paar ideeën. Maar wat ik al had geschreven was niet te recupereren. Het voelde als een miskraam. M’n kindje was dood. Zou ik het opnieuw tot leven kunnen wekken? Dan zou het toch een ander kindje worden, dacht ik. Na drie dagen van rouw liet ik ‘Elke Man Is Een Vrouw’ los. Ik moest aanvaarden dat het boek er niet zou komen. Het noodlot had toegeslagen. Maar begin 2022 kwam het boek me weer opzoeken: hé, wanneer ga je me schrijven? Het was een stem in m’n hoofd. Met verse moed zette ik me aan m’n schrijftafel en begon ik opnieuw aan het verhaal van ‘Elke Man Is Een Vrouw’. Ik pikte in waar ik in november was gestopt. Bij de heftige gebeurtenis waarmee m’n eerste tachtig pagina’s waren geëindigd. Zo werd het een roman die ‘in medias res’ begint. In de lente van 2022 kwam er een derde schrijfsessie. Letters, zinnen, spannende gebeurtenissen, mysteries, grappen en grollen, geslachtsveranderingen, meningsverschillen, vreemde talen, bizarre personages, verrassende plotwendingen en dies meer doken op in m’n ongebreidelde fantasie en kregen vorm op papier. Zo’n 400 pagina’s had ik al. Ik wilde er 444. Dit voorjaar heb ik een en ander herschreven, en het slot van de best wel ingewikkelde plot te boek gesteld. En dat boek is er nu. Eindelijk. Woehoe woeha, ta-ta-ta-taaaaaa!