Wat een mooie, zonnige zondag vandaag. En op weg naar de bakker werd het nog mooier. Ik passeerde de boekenwinkel en schrok me een pistoletje of twee. Handig, zo hoefde ik al niet meer naar de bakker te gaan.

Ik hoor je denken, beste lezer. Je vraagt je af waarom ik zo schrok. Wees gerust, niks ergs. Integendeel. Het was een aangename schok. Een plezante verrassing. Dat mijn boek ‘Ik ging naar de dokter’, een komische roman over het wel en wee van een jongeman die moeite heeft om bij de dokter te geraken, daar in de etalage lag, dat wist ik al. Ja, iedere keer ik de bakker passeer, zie ik het boek er liggen blinken. En die trip doe ik wel dagelijks. Een mens heeft nu eenmaal z’n dagelijks brood nodig, toch?

Bon, ik schrok dus omdat ik deze keer aan de deur van de winkel een mooie poster zag hangen. De poster van een boek. Van míjn boek dan nog wel. Zo werd het een wel héél mooie, zonnige zondagochtend. Echt een fijn moment. En wat doet een moderne mens dan op zo’n fijn moment? Even een selfie nemen. Van puur contentement. Ach, een mens heeft niet veel nodig om gelukkig te zijn. En zit het toch even tegen, geen nood, je kan altijd nog naar de dokter gaan. Of het boek lezen. Nóg beter. Nog een fijne zondag! Ik ga nu genieten van twee verse pistoletjes. Olé.